Osman Balcıgil.

Kitap tutkunlarının ortak bir çok özelliği olmasına rağmen birbirlerinden farkları da vardır. Bunların en başta geleni tutucu okurlardır. Bu okurlar zevk aldıkları kitap türlerini ve okudukları yazarları pek değiştirmezler. Dünya klasikleri ise her zaman gözde kitaplarındandır. Bir diğer gruptaki okurlar ise maymun iştahlıdır; her kitabı okumak, her yeni yazarı tanımak isterler. Evlerinde okumak için alıp okumadıkları kitaplar kütüphanelerini doldurur. Üçüncü grup ise araştırmacıdır. Kitap tanıtımlarını okur, ölmeden önce okunacak kitap listeleri yapar. Kitap yorumlarını okur. Siz hangi gruptansınız derseniz galiba ikinci ve üçüncü grubun karması bir gruptanım. Her yeni çıkan kitap hakkında bilgi edinip okunacaklar listesine ekliyorum. Bir yandan da klasiklerden eksik kalan kitaplarımı tamamlamaya çalışıyorum. Türk yazarlardan epeydir merak edip okuyamadığım birkaç yazar vardı. Bunlardan biri de Osman Balcıgil. Balcıgil’i ilk olarak Celile adlı kitabıyla fark ettim. Nazim Hikmet’in annesini eksen alan bu roman bir dönem en çok satılan kitaplar arasındaydı. Şu anda da eskisi kadar olmasa da sürekli sorulan kitaplar arasına girdi. Celile’nin ardından Sabahattin Ali’nin hayatını anlattığı Yeşil Mürekkep kitabı geldi. Bu kitap ta aynı şekilde hızla okunup takip edilen kitaplardan oldu. Altı ay arayla çok satan iki romanından sonra artık uzun bir süre kitap yazmaz derken Ters Kanatlı Şahin kitabı geldi. Anlaşılan ben Osman Balcıgil’in hızına yetişemeyeceğim diyerek son romanından başlamaya karar verdim. Ama kitabın konusuna geçmeden önce bu kadar üretken bir yazarın hayatını da öğrenelim değil mi?

Resmi web sitesinde kendisiyle ilgili şunları söylüyor ; “1955 yılında İstanbul’da doğdu. İktisat eğitimi aldı, ihtisasını İşletme İktisadı üzerine yaptı. Buna karşılık, eğitimini aldığı mesleği neredeyse hiç icra etmedi. Şanslıydı, işi, aynı zamanda “yapmak istediği iş” oldu. 1975’den itibaren hep yazdı. Önce gazetecilik ardından televizyonculuk yaptı. Son yedi yıldır zamanının tümünü yazmaya ayıran ve bu süre zarfında altı romanı yayınlanan Balcıgil İstanbul’da yaşıyor.

Ulusal gazete, dergi ve televizyonların haber bölümlerinde muhabir, editör ve yönetici olarak uzun yıllar çalıştı (1977-2000). Bu dönemde yaptığı araştırma, yazdığı yazı ve televizyon programlarıyla pek çok ödüle layık görüldü. Latin Amerika’da yaptığı çalışması 1988 yılında Gazeteciler Cemiyeti tarafından yılın röportajı olarak seçilmesini sağladı. Haberciliğini, siyasal ve sosyal konularda yazdığı araştırma türünde kitaplarına da yansıtan Balcıgil, Sürekli Basın Kartı sahibi.”

Yazı işinde ne kadar üretkense hayatı hakkında o kadar ketum davranmış. Sosyal medyada da araştırdığımızda aldığı ödüller ve çalıştığı kurumlar dışında pek bilgi bulunmuyor. Kitaplarını okuyanların genelinde ,bu yazarın tüm kitaplarını okumak gerektiği düşüncesi egemen. Bunun nedeni öncelikle iyi bir araştırmacı olması sanırım. Bir de hep kafamızda soru işaretleri bulunan dönemleri anlatması. Toplamda dokuz romanı var. Bir de şu yanlışı düzeltmem gerek, Ters Kanatlı şahin son kitabı derken hata yapmışım. Meğer bu kitap ilk olarak 2011 yılında basılmış. Balcıgil’in bu kadar kısa sürede kitap çıkarması şaşırtıcıydı zaten. Her neyse, yazar bu kitabında da çok merak edilen bir dönemi anlatıyor; 1925-1945 yıllarını..

Atatürk’e düzenlenecek olan suikastle başlayıp TKŞ adlı casusluk örgütünün kurulması, Hitler’in Almanya’da yükselişiyle devam ediyor. Alman, İngiliz, Rus casusları arasında Türkiye Cumhuriyeti’nin karşı önlem olarak kurduğu TKŞ çevresinde olaylar anlatılıyor. Yahudi düşmanlığı, Ermeniler, azınlık sorunları, tek partili hayata geçişte yaşananlar, Almanya’dan kaçırılan Yahudi bilim adamları.. Anlatılan ve kafanızı karıştıracak çok şey var aslında. Gerçek olayların üzerine yapılan bu tür kurguları okurken bir yandan da araştırma yapıyorsunuz; Satvet Lütfi gerçekten İngilizlere mi çalıştı, Einstein’ın Türkiye’ye getirilmesine İnönü “Fazla olur” gerekçesiyle karşı mı çıktı? Ermeni cemaati neden “Musa Dağı’nda Kırk Gün” kitabını yaktı, böyle bir kitap gerçekten var mıydI?

Bir yandan yakın tarihimizi öğreniyor bir yandan da aşk ve macera dolu bir roman okuyorsunuz. Bu tarz romanlarda hep korktuğum şey gerçekle kurgunun birbirine karıştırılması, tarih konusunda yanlış bilgilerin de doğru gibi anlaşılmasına yol açmasıdır. Bundan kurtulmanın yolu dediğim gibi bir yandan not alıp araştırma yapmak. Fakat okuduğum kadarıyla Osman Balcıgilaraştırmalarını iyi yapmış. Zaman zaman çok şaşırdığınız oluyor. Kitabın olumsuz tek yönü çok fazla olay ve kişilerin 440 sayfada anlatılmaya çalışılması bence. Ama diğer yandan 1925-1945 yılları zaten çok yoğun yaşanılan yıllar. O yılları konsantre ürün gibi size sunmuş Balcıgil. İçine aşk , casusluk sosu da koyunca tarih dersi olmaktan çıkıp sürükleyici bir kitap olmuş. Tarihini dizi filmlerden öğrenen bir toplum için doğru bir iş yapmış. Bu arada yazım dilinin de düzgün olduğunu belirteyim. Osman Balcıgil’in kitaplarını romanlar başta olmak üzere ; Bilginin Efendisi -Pisagor Tepkisi -Zerdüşt’ün Sırrı -Dante’nin İstanbul Cehennemi -53. Risale -Yeşil Mürekkep -Ela Gözlü Pars Celile -Mason Locasında Aşk ve Kılıç -Ters Kanatlı Şahin –(Araştırmalar) Birleşmiş Milletler /Uluslararası Af Örgütü ve Ölüm Cezası -1960 Anayasası Üzerine -İdamın Günlüğü- Toplum: Layığı Bu Değil -Latin Amerika’nın Atar Damarları – şeklinde sıralayabiliriz.

“Pisagor Cemiyeti’nin üyesi iki papaz ve bir kızın Taksim’de başlayıp Fener Patrikhanesi’nde devam eden, Athos Yarımadası’na, Sofya’ya, Londra’ya ulaşan büyük eylemleri, Müslümanlık vurgusuyla iktidar olan Türk Hükümeti’ni ve dünyanın her yerindeki bağnaz Hristiyanları çok kızdıracak.”

Sözleriyle tanıtılan “Pisagor Cemiyeti” romanı da benim okumayı düşündüğüm sıradaki Osman Balcıgil kitabı. Sıcak yaz günlerinde”kitabınız eksik olmasın “diyerek bu haftalık vedalaşıyoruz…

Gündelik yaşantımızdan..

Karma –Karma Yasası:Yenidendoğuş,neden sonuç ilişkisi. Bir nevi ne ekersen onu biçersin yasası.

Türkçesi var..

Global……..Küresel

ByeBye- Bay bay……..Hoşça kal